Veel van onze medewerkers zijn gek op boeken, waaronder coördinator Trudy. Ze las de nieuwe roman ‘Papieren Paradijs’ van Marlies Medema en geeft haar mening. Benieuwd waarom ze na de eerste bladzijde haar moeder al opbelde?

Als een titel van een roman mij aanspreekt, pak ik hem sneller mee dan een roman, waarvan ik denk: ‘Ik heb geen idee waar het over zou gaan’. Een roman zonder pakkende titel of met een saaie kleurloze voorkant laat ik al gauw aan mij voorbijgaan. De omslag van het ‘Papieren Paradijs’ ziet er wel mooi uit. De titel zei mij niet gelijk heel veel, maar de korte omschrijving op de voorkant triggerde mij genoeg om het verhaal te willen lezen van de domineesvrouw uit 1845 die emigreerde naar Suriname. Je snapt het wel: boek gekocht, een rustig moment uitgezocht, kop koffie, plekje in de zon en op naar de eerste bladzijde. Vijf minuten later hing ik met mijn moeder aan de telefoon!

‘Hoe bestaat het’, zei ik tegen haar. ‘Ik heb een nieuwe roman gekocht, sla de eerste bladzijde om en wat zie ik daar: Elst bij Amerongen, oudejaarsavond 18:59.’ Hoezo, zul je denken, wat is daar voor bijzonders aan? Nou, voor de meesten waarschijnlijk niets, maar voor mij en mijn moeder wel. Het is namelijk zo, dat ik in Elst bij Amerongen 21 jaar van mijn leven heb doorgebracht. In de kerk van de domineesvrouw uit 1845 heb ik zondag aan zondag gezeten, catechisatie gevolgd en ben ik tenslotte getrouwd. Opgewonden blader ik door het boek. De Franseweg: ah bekend. De familie Roks, Overeem, van de Klift: ja, die wonen er nog steeds. De tabaksplantages: al lang verdwenen, maar mijn opa verbouwde tabak en mijn vader heeft er nog mee gewerkt. ‘Dit is leuk’, zeg ik tegen mijn moeder, en zij zegt: ‘Als jij hem uit hebt, wil ik hem lezen hoor.’

Het verhaal leest als een trein, dus mijn moeder hoeft niet zo lang te wachten. Geschreven met een vleugje humor leest ‘Papieren Paradijs’ vlot weg en verveelt het boek geen minuut. Je wordt meegezogen in de jeugd en huwelijksjaren van Anna Pannekoek en haar man Arend van de Brandhof. De mislukte emigratie naar Suriname is een triest verhaal en het verklaart de titel: Suriname, het paradijs wat op papier zo fantastisch was, maar wat in de praktijk allerminst paradijselijk bleek. Nooit geweten dat er zoveel Elstenaren geëmigreerd zijn en in Suriname de dood vonden door omstandigheden die verre van paradijslijk waren. 

De schrijfstijl van Marlies Medema smaakt naar meer. Haar volgende roman zal ook bij mij in de boekenkast terecht komen, ook als er dan geen herkenning is. Marlies Medema heeft het in zich om een oud verhaal tot leven te laten komen. Op zo’n manier dat het je pakt en in je hoofd gaat zitten. Reden genoeg om een plekje te veroveren in mijn boekenkast. Ik kijk er naar uit!

‘Papieren Paradijs’ van Marlies Medema vertelt het waargebeurde verhaal van een domineesvrouw die niet naar Suriname wil emigreren. Maar toch drijven de ambities van haar man, dominee Arend van den Brandhof, haar in 1845 de oceaan over. In dit indrukwekkende debuut vertelt Marlies Medema het indringende verhaal van een sterke vrouw die onder de meest moeilijke omstandigheden moet overleven en toch haar eigen waarden behoudt. Benieuwd hoe het afloopt? Bestel ‘m hier!

Welk boek moet Trudy de volgende keer recenseren?